και χύθηκαν οι σάρκες μου
κουρέλια ξοδεμένα
σε λασπωμένο αίμα
πνίγηκε η κραυγή σαν όρμησε για γλιτωμό
μεθυσμένο φεγγάρι
ημέρευε μια θλίψη
που γύρευε φόνους ξιπασιάς
είχε εγερθεί ο καιρός
που κατέστρεφε τα αόρατα
ζητούσες νά 'ρθω
σε διαδρομή δακρύων που έκλεβε ο άνεμος
έχει μυώνες ο ουρανός
την όψη μου σαν παίρνει τη στερνή
και η απόγνωση στα πέτρινα χέρια μου
κλώνους απλώνει
χαμηλωμένα βλέφαρα
και πού κρύβεται η αλήθεια που δεν τόλμησες;
ξαστόχησε το βέλος μου
κατόπτρου όψη γδέρνει και σχίζει δέρμα ζωντανό
δαίμονες ξεπήδησαν
τυραγνούν μικρούς θεούς ανίδεους
έφθανε μόνο να ραγίσω να μείνει το ρούχο αδειανό
και ποιός θεός και τι καιρός
στην όχθη της αβύσσου με προσμένει.....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου