Χαράζοντας .....

μαθαίνεις πως κανένας άνθρωπος

δεν είναι νησί ακέραιο μόνος του

είναι κομμάτι στεριάς ,τμήμα ηπείρου

εξαρτώμενος κι ύστερα ω! ναι ! ύστερα 

από μυριάδες μίλια που διένυσες 

ανακαλύπτεις ο,τι αν θες 

να προχωρήσεις κι άλλο 

πρέπει να απαρνηθείς όσα συνήθιζες , 

όσα κι ο,τι σου παρείχε ασφάλεια

και να μεθύσεις ακολουθώντας της ψυχής την ανάγκη

γυμνός , μόνος παλεύοντας με τον εαυτό σου...

κυνηγάς της ψυχής το πάθος  με διαλυμένο διάφραγμα

επικεντρωμένος μέσα σου γιατί πώς αλλιώς θα ταϊστούν 

απ τα κομμάτια σου που με τόση αγάπη μοιράζεις ...

και πέρασες αντίπερα κι όλοι οι λώροι σπασμένοι

τα σημάδια τους μονάχα δείχνουν δρόμους αγέννητους.

Απόσπασμα...

Ιχνεύω στο σκότος τον θάνατο
                                Εξέρχομαι
Το στίγμα πιέζει του πόνου τον ήχο
Δεν έχω αισθήσεις
              Σκιές ανεξιχνίαστες
Του χαμού οι άκρες ατερμάτιστες
ο θάνατος που με κατοίκησε
                 στέφεται τροπαιοφόρος
Στον άγνωστο κόσμο που σεργιάνισα
                           απώλεσα  Γνώση
Παρέδωσα τα όπλα στον Άδη
                          Κρατώ την αλήθεια
την ώρα που αγγίζει ο Ήλιος τη δύναμη
Αυτή τη δύναμη της αθωότητας
                                 Εξέρχομαι
Ιχνεύω το παράπονο
                             στο άγριο χαμόγελο
της αναίτιας ώρας
Του Αιθέρα η ανάσα αφάνισε
                         της ψυχής το τραγούδι
Στου Ερέβους το στήθος
                         φυλακισμένος θρηνώ
                                 Εξέρχομαι
Η Νύκτα με ράπισε
                   Διαμελίστηκα στο στίγμα
             που πιέζει του πόνου τον ήχο
Πενθώ του βράχου τον απλησίαστο πόνο
Πενθώ της σιωπής τους ήχους
Πενθώ την δολοφονημένη ώρα δυο αισθήσεων
                                Εξέρχομαι
Στον Ήλιο με την ανθρώπινη καρδιά τραγούδησα
λουσμένος στο σκότος
                          ιχνεύω το φως
 Εισέρχομαι
                        στου θανάτου το πάθος
ζητώντας ιλασμό.
       

Ρητορικά ...

η ζωή είναι δικαίωμα ή υποχρέωση
ή μήπως ένα άγριο άτι που μάχεται
καλπάζοντας σε κύματα θεόρατα
και βρίσκει τον παλμό ανάμεσα
σε πάθος ασίγαστο ενός τεράστιου θέλω...
μια καταιγίδα ίσως που δεν αξιολογήθηκε
ποτέ σωστά; ..
πιότεροι οι κομπάρσοι  οι βολεμένοι στο φόβο
ελάχιστοι οι πρωταγωνιστές ζώντες με την κατάρα του στασιαστή...

Μονάχα...

ματωμένα μάτια
χαράζουν δρόμους
δίχως ίχνος
παρά ήχους ατέλειωτους
ήχους φορτωμένους βαρύ παρελθόν
με τα πόδια βαθιά σφηνωμένα
σε γης άγονη και τα χείλη στεγνά
ακοίμητος λόγος φθαρμένων αιώνων
χέρια ξεκορμισμένα  γιομάτα τραγούδια
σαλεύουν σε φως μέλλοντος
μες σε δάκρυ
αιώνων που έφθασαν αόρατοι
μη και τρομάξει πόνος
πνιγμένος σε σύννεφο
δεν είχε όνομα δεν είχε
μονάχα ένα καλά κρυμμένο ουρανό.

Τα Αφανή...

ο,τι δύνασαι βλέπεις κι όπου θες το αποθέτεις
τούτο το έγκλημα δεν συζητήθηκε δεν τιμωρήθηκε ...

Περί... Εκπόρνευσης ...

η μεγαλύτερη εκπόρνευση
συντελείται στην συντηρητική αντίληψη
και κατ επέκταση στον συντηρητικό
τρόπο ζωής
μια απ τις χειρότερες μορφές εκπόρνευσης
εκφράζεται μέσα στο γάμο...