Ήλθε και πάλι η ώρα.... Η ώρα μιας μάχης σκληρής , η πιο κρίσιμη μάχη της ζωής μου για τη ζωή μου.....
Ένας καρκίνος ,επιθετικός, μεταστατικός που με υποχρέωσε να γευθώ τις μεταστάσεις του....
Όμως δεν ξέρει ούτε τη δύναμή μου, ουδέ τη θέλησή μου και κυρίως αγνοεί την Γνώση και την αισιοδοξία μου....Θα κερδίζω τις μάχες γιατί ποτέ δεν παραδόθηκα ασχέτως αν γνωρίζω ο,τι ίσως ,λέω ίσως χάσω τον πόλεμο. Τις μάχες μου θα τις κερδίζω....κι όσο πάει με το χαμόγελο ζωντανό να ξεχύνεται απ τα μάτια μου θα βαδίζω αγέρωχα σε τούτο το ταξίδι που με γεμίζει εκ νέου ζωή...
Η ζωή είναι δώρο μα έρχεται σφιχταγκαλιασμένη πάντα με το θάνατο...Κάτι που ξεχνούν όλοι.... Εγώ δεν το ξέχασα ποτέ και για τούτο απολαμβάνω τις στιγμές γιατί εκεί εδράζει η Αλήθεια...Πάντα είχα επίγνωση των δήθεν που με πλησίαζαν και αυτών που με αισθάνονται βαθειά κι ας μας χωρίζει απόσταση πολλάκις .Έτσι έκανα τις εκκαθαρίσεις μου και πια αφιερώνομαι σε μένα γιατί αυτό επιτάσσει η συνθήκη που εισήλθα...
Εύχομαι σε
όλους σας τα καλύτερα.... θα τα λέμε , αλλά όχι συχνά πια....
