Τα Παρατράγουδα...

Οι μικροπρεπείς , κρίνουν  το "φαίνεσθαι'....
οι νοήμονες βλέπουν το "είναι"....
μα και
αυτό πάλι που διατείνονται κάποιοι ο,τι σε γνωρίζουν
δίχως να σε έχουν συναναστραφεί  ,
δίχως  να  τους επέτρεψες ποτέ
να μπουν στην ψυχή σου,
αλήθεια με ξεπερνά ολότελα....
για τούτο ο όχλος παραμένει όχλος ...

Θα Αναστηθεί ο Καιρός

χθες που οι χειμώνες συνάχθηκαν  άδραξαν
μέλλοντα μεθυσμένο από λήθη
έχω δεθεί σε ξάρτι
κοιτάζω τους γκρεμούς
που ξεχύνονται απ τ ανοικτά παράθυρα
ατιμασμένων προσπαθειών συνέχεια
κουράστηκε η γης να θρέφει σπόρο
που γδέρνει τα σπλάχνα  της με ρίζες απαιτητικές
ταξιδεύω σε νερό που αρνήθηκε αντανακλάσεις
εκπορνεύτηκαν οι λέξεις έχασαν
την ετυμολογική τους καταγωγή
κι αχρηστεύτηκαν ως πόρνες
σε χαρά δίχως αιτία
γιατί καμώθηκαν οι άνθρωποι
πως αγαπιούνται  με στεγασμένες ψυχές
μα  με άστεγες  συνειδήσεις
ψάχνοντας για παρόρι βυθίστηκαν σε κενό
αναμασούν κλαίγοντας ευτυχία που φαντάστηκαν
μίζερες εικόνες και οι λέξεις να σέπονται
πάνω σε χείλη πριν καλά καλά γεννηθούν
θα αναστηθεί ο καιρός πάνω σε νέφος φλογισμένο
κι εγώ πάντα δεμένη στο ξάρτι θα αρμενίζω
πιστός πλοηγός της συνέπειας.

Δεν Είμαι ο Εἷς....

Ερχόμουν απ το χάος στον πολύβουο κόσμο
στάθηκα μακριά απροσάρμοστη σε συνήθειες
με συνέλαβε η θάλασσα σε δυνατό οργασμό
όταν συνευρέθη με τον βράχο για τούτο
παρέμεινα ασύνορη και με αρρύθμιστο βάδισμα
επέλεξα να πορευτώ δίχως ανθρώπους για να μάθω τους ανθρώπους
παρατηρώντας τα βολέματα σε νοσηρές συνήθειες
η καρδιά της γης μου αποκαλύπτει τα μυστικά των όχλων
έτσι κατόρθωσα να σπάζω τα σύνορα και να γεύομαι
ελευθερία υπάρξεως κατορθώνοντας πτήσεις
με φτερά που άντεξαν γιατί είναι καμωμένα
από χιλιοχρονίτικες ανταμειβές σταθερής πειθαρχίας
έδεσα την καρδιά και το νου δεν είμαι ο  εἷς ,
είμαι το όλον του και τμήμα του την ίδια στιγμή
ψάχνομαι, αφουγκράζομαι την ταπεινότητά μου
και μάχομαι να ανακαλύψω τι θέλω εδώ σε τούτη τη γη
που πνίγει η ματαιότητα και η ματαιοδοξία τα πάντα....
αριθμός σε ρυθμό δύναμης 
σμιλεύω μια πράξη να χωρέσει το βήμα μου 
ένα τη φορά
αγαπώ, σημαίνει δίνομαι παραδίδομαι μα δεν ακολουθώ
σκοπός μου να ακουστεί η κραυγή της ψυχής 
έστω στον έναν
είναι ο όχλος κωφάλαλος και πώς το Σύμπαν να σωθεί;

Επιμονή....

οι περισσότεροι ζουν, ανασαίνουν,ονειρεύονται
στο Φαίνεσθαι....
εγώ επιμένω στο Είναι.....