μέλλοντα μεθυσμένο από λήθη
έχω δεθεί σε ξάρτι
κοιτάζω τους γκρεμούς
που ξεχύνονται απ τ ανοικτά παράθυρα
ατιμασμένων προσπαθειών συνέχεια
κουράστηκε η γης να θρέφει σπόρο
που γδέρνει τα σπλάχνα της με ρίζες απαιτητικές
ταξιδεύω σε νερό που αρνήθηκε αντανακλάσεις
εκπορνεύτηκαν οι λέξεις έχασαν
την ετυμολογική τους καταγωγή
κι αχρηστεύτηκαν ως πόρνες
σε χαρά δίχως αιτία
γιατί καμώθηκαν οι άνθρωποι
πως αγαπιούνται με στεγασμένες ψυχές
μα με άστεγες συνειδήσεις
ψάχνοντας για παρόρι βυθίστηκαν σε κενό
αναμασούν κλαίγοντας ευτυχία που φαντάστηκαν
μίζερες εικόνες και οι λέξεις να σέπονται
πάνω σε χείλη πριν καλά καλά γεννηθούν
θα αναστηθεί ο καιρός πάνω σε νέφος φλογισμένο
κι εγώ πάντα δεμένη στο ξάρτι θα αρμενίζω
πιστός πλοηγός της συνέπειας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου