δεν υπάρχει πιο φρικαλέο ψεύδος
απ' αυτό που δομεί την αλήθεια
έσπασα κάθε πυξίδα
ανιχνεύοντας εντός μου
διέλυσα όλες τις γραμμές των οριζόντων
άφησα αυτό που έγινα
κρατώ αυτό που είμαι
πόση οδύνη φορά η λύτρωση....
μυριάδες οι εικόνες που δεν είδαμε ποτέ
μυριάδες τα αισθήματα που δε νοιώσαμε
μια η αγάπη που δεν αγαπήσαμε
Ποιοι είμαστε;
Ζούμε;
κι όμως στροβιλιζόμαστε
με τον αέρα του σπουδαίου
γνήσιοι υπερόπτες και χλευαστές
του ίδιου μας του εαυτού
μα δεν το καταλάβαμε ποτέ .
μπορεί να πηγαίνω...
μπορεί και να έρχομαι...
μπορεί να ονειρεύομαι...
μπορεί και να απέδρασα....
σίγουρα μίσησα τους ανόητους καθωσπρεπισμούς
και δε δηλώνω τίποτα που δεν το βιώνω...