Για Πες μου....

Ως μοναχόλυκος  την μοναχικότητά μου
την γεμίζω πάντα δημιουργικά έτη και έτη...
Όμως αυτό το τεράστιο κενό
που έχει αιχμές και τόσο πονάει
πώς να το σηκώσω; μου λες;

'Ενθεν μεν Σκύλλη,Εκατέρωθι δε δια Χάρυβδις ....

Παρέμεινα ανάμεσα εκεί...
ένθεν μεν Σκύλλη,εκατέρωθι δε δια Χάρυβδις
για πόσο;
θα περάσω;θα τερματίσω αναίτια;
ουδείς δύναται να πει...
όλεθρον υπεκφυγέειν;;;
καράβι δεν απέκτησα κουπιά είναι τα χέρια μου
σκαρί χιλιοταξιδεμένο το κορμί μου
ατενίζω νέφη πυκνά λώρους δεν έχω να κρεμαστώ
το βυθό κοιτάζω ανταριασμένης θύελλας γέννα
φτερά σπασμένα  και με σκάφανδρο της ψυχής την μικρή αντοχή
ο,τι απέμεινε κι απ αυτό κατάδυση θ αρχινήσω...