..... Έπεα Πτερόεντα .....

καρδιά έχουν όλοι
ψυχή όμως.....
ελάχιστοι....

Απλές Σκέψεις....

υπάρχει διαβάθμιση στο απόλυτο;
γρήγορα θα απαντήσεις "όχι".
υπάρχει λοιπόν το απόλυτο σ αυτό που είναι
αναγνωρίσιμο , αυτό που νοητικά και συναισθηματικά κατέχουμε...
όμως, πέρα από ο,τι κι όσα κατέχουμε ,υπάρχουν
πολλά που αγνοούμε ως να τα κατακτήσουμε ...
κι έρχεται το απόλυτο να διαβαθμιστεί σε νέα δεδομένα
και κάθε φορά σε κάθε νέο που κατακτιέται δίνεται
μια δογματική θέση του απολύτου...
μισώ τα δόγματα γιατί είναι η μεγαλύτερη τροχοπέδη
στις εσωτερικές αναζητήσεις ...
πάντα στασιαστής σπάζω φράγματα αναζητώντας νέες
ανακαλύψεις, νέους δρόμους απάτητους , γιατί νωρίς κατανόησα
ο,τι η κριτική και αιρετική σκέψη είναι το μεγαλύτερο όπλο...

Ματωμένα Δευτερόλεπτα (α)

αναίτια εκείνο το πρωί λαβώθηκε
βούτηξε σε ματωμένα δευτερόλεπτα
να ξεπλύνει ήχο ακάλεστο
έριδες ανηφορίζουν σε βραδύτητες
δεν επισημάνθηκε ένοχος
δε θέλησε ... απλά βίωνε
αθησαύριστα βλέμματα , άσαρκα δάκρυα
παγωμένα , διάφανα
και κανείς δε δίψασε
πόσο βαθαίνει ο θάνατος το όνειρο...
σαν έπεσε στα πόδια της η Νύκτα
ούτε που την αναγνώρισε
κενές οι επιστροφές
σαν στράφηκε στης ερημιάς τα σώματα
άγγιξε την ορμή
πονάααωω ψέλλισε
άνοιξε τα στήθη της τα κατακρεουργημένα
μειδίασε  δειλά , εισήλθε στην ουράνια πληγή...

δεν ξαναμίλησε ποτέ πια ...

Απόκρυφα Περάσματα

πενθούν λέξεις ξεχασμένες σε βροχή
σφαλιγμένη θύρα πληγωμένων φεγγαριών
που χαράζουν αιμάτινο μονοπάτι
υγρά θαύματα αιωρούνται πάνω σε ήσυχο ήχο
κρατώ κεραυνό να ξαποστάσω θέλησα
κανένας τρόμος δε γρικά στα μεθυσμένα μεσάνυκτα
οι δαίμονες καραδοκούν πίσω από όνειρο
μέρες και μέρες ρευστοποιούνται  και χάνονται
σε άγριας ερήμου τα σπλάχνα
όταν φιλιώνουν οι θεοί ο θάνατος αγριεμένο θεριό
ξεσχίζει όλες τις μνήμες και κανένας θρήνος
δεν αποτόλμησε να βγει απ των νεκρών τα χείλη
είμαι γκρεμός, σου λέω, μα μη ραγίσει η θέληση
να καταπιώ τους κεραυνούς να ξαποστάσω ολότελα
βαδίζοντας σε αμίλητους χυμούς μικρών μύθων
καθώς προβαίνουν μυστικά σ απόκρυφα περάσματα.