Σάββατο 10 Οκτωβρίου 2015

Ματωμένα Δευτερόλεπτα (α)

αναίτια εκείνο το πρωί λαβώθηκε
βούτηξε σε ματωμένα δευτερόλεπτα
να ξεπλύνει ήχο ακάλεστο
έριδες ανηφορίζουν σε βραδύτητες
δεν επισημάνθηκε ένοχος
δε θέλησε ... απλά βίωνε
αθησαύριστα βλέμματα , άσαρκα δάκρυα
παγωμένα , διάφανα
και κανείς δε δίψασε
πόσο βαθαίνει ο θάνατος το όνειρο...
σαν έπεσε στα πόδια της η Νύκτα
ούτε που την αναγνώρισε
κενές οι επιστροφές
σαν στράφηκε στης ερημιάς τα σώματα
άγγιξε την ορμή
πονάααωω ψέλλισε
άνοιξε τα στήθη της τα κατακρεουργημένα
μειδίασε  δειλά , εισήλθε στην ουράνια πληγή...
δεν ξαναμίλησε ποτέ πια ...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου