Οι Λέξεις

Έρχονται, θαρρείς ,απ το πουθενά στην αρχή διστακτικά,
εξερευνητικά,ωσάν να δοκιμάζουν την αξία τους
τις σπρώχνεις σε κατευθύνσεις , μα εκείνες απείθαρχες
αναπτύσσονται στον διάφανο κόσμο τους ανεξάρτητες δυναμικές
γεμάτες φως και ριζώνουν μέσα σου ικανοποιημένες
διστακτικά στην αρχή σε ποτίζουν αυτοπεποίθηση.
Τις γεύεσαι σαν φρούτο εξωτικό έτοιμος να τις αξιολογήσεις
εκεί γεννιέται ο έρωτας που σε κατακλύζει απρόσμενα κι αφήνεσαι
σε σκληρά κι εξωφρενικά πάθη ταξιδιών πρωτόγευστων, εκθαμβωτικών .
Αυτές γελούν ευτυχισμένες κι αποκαλύπτονται.
Δημιουργούν εικόνες, μουσικές ,χρώματα και γεύεσαι τα πιο θεσπέσια
αρώματα των ονείρων που γεννούν, έχουν υπόσταση
καθώς ξεπηδούν απ  τις σελίδες πλημμυρισμένες από συγκίνηση
αισθησιακά να σε μαγέψουν.

Ουτοπίες....

Η "Στιγμή" η τόσο περιφρονημένη που την προσπερνάς και χάνεται , έτσι φαντάστηκες γιατί δεν έχεις όραση... Ναι δεν έχεις .... αν έβλεπες θα γνώριζες πόσο τεράστια είναι ... και τόσο μα τόσο γεμάτη , που δε χωρά τίποτα πέρα απ το ελάχιστον του "Όλου"....

Το Θεατρικό μιας Επανάστασης ...

Έπεσαν οι μάσκες και φάνηκαν.... οι μάσκες....
Το Σύμπαν μου μέσα ....

Φονεύοντας

Όχλος τυφλός βαδίζει ανάρμοστα βυθισμένος σε πάθη
ολοένα και πιότερο στην παραίσθηση του ομαδικού
κυνηγά τα μέλλοντα βυθισμένος στα παρελθόντα
εγείρει παράπονα τρέμει την απόρριψη και αναπτύσσει
ένα εγώ τρομαγμένο,ανίερο και πάντα τυφλό γενιές ολάκερες
κομματιασμένοι φρικτά αναμένοντας μιαν ανάσταση
μα ο ύπνος δεν ξεσφάλισε ποτέ ουδέ σαν υποψία τα βλέφαρα
καταπιεστές προσαρμοσμένοι σε βία που εξασφαλίζει αποδοχή
κι έτσι θέλουν πάντα να μένει
κλαίγοντας για όσα δε έγιναν κι ορίζοντας εαυτούς με γνώση
απόκοσμοι αυτοί οι βαθιά παραπλανημένοι που με θυμό αχνίζοντα
κατακεραυνώνουν ο,τι από δίπλα τους πέρασε θαρρώντας πως γνώρισαν
πως κατείχαν αυτοί οι απολύτως τυφλοί που φως διαλαλούν
κι ας μην το απάντησαν μέσα στη μίζερη και στυφή τους ζωή
θα μιλήσω με λόγο σκληρό ,αλλά έτσι είναι το πρόσωπο της αλήθειας
δεν σου ανήκει κανείς και τίποτα σ αυτό το γρήγορο πέρασμα
κι εσύ δεν ανήκεις πουθενά...
μοναχικό το διάβα κι αν μπορέσεις να το αποδεχθείς
τότε σπάζουν οι κρίκοι της αλύσου .