χαράζουν δρόμους
δίχως ίχνος
παρά ήχους ατέλειωτους
ήχους φορτωμένους βαρύ παρελθόν
με τα πόδια βαθιά σφηνωμένα
σε γης άγονη και τα χείλη στεγνά
ακοίμητος λόγος φθαρμένων αιώνων
χέρια ξεκορμισμένα γιομάτα τραγούδια
σαλεύουν σε φως μέλλοντος
μες σε δάκρυ
αιώνων που έφθασαν αόρατοι
μη και τρομάξει πόνος
πνιγμένος σε σύννεφο
δεν είχε όνομα δεν είχε
μονάχα ένα καλά κρυμμένο ουρανό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου