Χαράζοντας .....

μαθαίνεις πως κανένας άνθρωπος

δεν είναι νησί ακέραιο μόνος του

είναι κομμάτι στεριάς ,τμήμα ηπείρου

εξαρτώμενος κι ύστερα ω! ναι ! ύστερα 

από μυριάδες μίλια που διένυσες 

ανακαλύπτεις ο,τι αν θες 

να προχωρήσεις κι άλλο 

πρέπει να απαρνηθείς όσα συνήθιζες , 

όσα κι ο,τι σου παρείχε ασφάλεια

και να μεθύσεις ακολουθώντας της ψυχής την ανάγκη

γυμνός , μόνος παλεύοντας με τον εαυτό σου...

κυνηγάς της ψυχής το πάθος  με διαλυμένο διάφραγμα

επικεντρωμένος μέσα σου γιατί πώς αλλιώς θα ταϊστούν 

απ τα κομμάτια σου που με τόση αγάπη μοιράζεις ...

και πέρασες αντίπερα κι όλοι οι λώροι σπασμένοι

τα σημάδια τους μονάχα δείχνουν δρόμους αγέννητους.