οσμίζεται ξεφλουδισμένα χείλη αβύσσου και χύνονται
λέξεις ασυμβίβαστες βαριά λαβωμένες απο ελάχιστο όνειρο
βογκώντας ο θάνατος αναγκαίος έχασε κάθε υπομονή
ψηλαφίζω ήχους που καγχάζουν πόθους άγνωστους
ενθαρρύνουν τη σήψη που καλπάζει αχαλίνωτα
σε βασανισμένες ευτυχίες αξόδευτες πίσω από μάσκες
κοίτα πώς κινδυνεύουν σε κενό ψυχές ακοίμητες παραδομένες
τέσσερις δαίμονες επτά βαθύφωνες θάλασσες γεννούν ευθύνη
μιάς άχρηστης εξουσίας σαν δεν γεύθηκε φόβους
ανέγγιχτης απαίτησης που τυφλώνει σαρκοφάγο ουρανό
κι εγω εκει προσηλωμένη σε βράχο ακοίμητη θάλασσα
αλήτισσα μοναξιά αγγίζω το τίποτα παίρνω πίσω όλες τις υποσχέσεις
να διαφυλάξω τη σωτηρία που ταλαντεύθηκε σε σχισμένες νοσταλγίες
να σβηστώ στου Σείριου το ματωμένο κρανίο άηχη πολύτροπα
σε μήνα κωφάλαλο και ώρα καρφωμένη σε γενναιοδωρία χαλασμάτων
12 / 6 / 2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου