χωρίς διαστήματα
καθώς θρόισαν σύμφωνα
κατάματα κοιτάξαμε
τα δημιουργήματα της καρδιάς
καμώνομαι πως με κρατούν φτερά
κινδυνεύει η θάλασσα από ατύπωτη λύπη
μη διαβάζεις των ερώτων σκέψη
μέσα σ' ένα δίχρονο "α" ασυγκράτητο
η απώλεια αυθόρμητα θα εκφραστεί
η αρχέγονη γνώση των αισθήσεων
αλληλέγγυα τα ματωμένα σπλάχνα μου
θα σημάνουν την ώρα σκιάς που αναπνέει
πόντο πόντο τις παλίρροιες θα πιώ
ρούφηξε απ τα βάθη της σκέψης μου
με βήματα θα κάψω τη δίψα μου
τι παράξενο! να σμίγουν τ' αρώματα
μαζί θα καρφώσουμε της ζωής την απαίτηση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου