Δευτέρα 14 Ιουλίου 2014

Ματωμένα Δευτερόλεπτα - δευτερόλεπτο 16

κληρονόμησα σιωπές αδήλωτων θανάτων
αλήτισσα ομίχλη διαπερνά φωνήεντα
σαν θρόιζαν να στεγνώσουν αγγίγματα
στεναγμών λαίμαργων διεκδικώντας πέρασμα

γη χορτασμένη σάρκες θρηνεί αποχωρισμούς
κι εγώ με πληγές μεγάλες ξέφυγα εκείνη τη νύκτα
απ' την αρπάγη του Μάταιου και του Τίποτα
αναζητώ στο Μηδέν σχήμα Απείρου και θεός δε βρέθηκε

αποκάλυψη πρώτη σε ερχόμενα οι πτυχές στην εννάτη
ασταμάτητα παραβιάζεται κι αναρριχάται  η ενδεκάτη
κι ένα παιδί καρποφορεί χαμόγελο σε ασχημάτιστο κόσμο
μικρές ανασεμιές σφαλίζουν παραθυρόφυλλα δυό κόσμων

Ιερός Έρωτας συνένοχος δεν έγινε σε τραυματισμένο αιώνα
εξέρχομαι απ' του θεού το στέρνο ματωμένη από μνήμες μέλλοντος
συνθέτω αλληλεγγύη ακυβέρνητων δακρύων να γίνει  πόνος αναίμακτος
αδημονούντα δευτερόλεπτα αποκαθηλώνουν ώρες ανάρμοστες .




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου