Ματωμένα Δευτερόλεπτα -δευτερόλεπτο 15

ούτε μια μνήμη δεν αφουγκράστηκες
αλήτισσα λήθη με τη λεπίδα σχίζεις
βεβαιότητα που θέλησε να δραπετεύσει
σε μιαν απάθεια που τρέμει και γκρεμίζεται
δεν έχει ο χρόνος προσφορά
πρωτεύουσας ανάγκης βήματα πνίγονται

τι κι αν στερέωσα τις λέξεις μου πάνω στη φυγή σου
ανάμεσα στις δυό ερήμους αδιαπέραστα σύνορα
κι αφομοιώθηκα στο μαγικό κενό του έρωτα
αποτύπωμα της ανάγκης να μετεμψυχώνομαι
ραγίζει ο Αύγουστος κι εγώ να κλέβω ήχους
από πρωτόγεννες θάλασσες γεμάτη αδεξιότητα

γυμνή η ψυχή σε ναυάγια δακρύων με ξάρτια σπασμένα
σαν την κουρσεύει ο άνεμος μονάχα με το βλέμμα
κι εκείνη ανένδοτη με ακραία λογική
απόσταγμα αγάπης φυτεύει
στους πρόποδες του πρώτου άβαφου ουρανού

στάλαξε δάκρυ αιμάτινο μέσα σε φούχτες διάτρητες
και κοινωνούσα θάνατο άγνωστων επιθυμιών
ούτε μ' ένα όνειρο δεν είχαν δύναμη
οι ήχοι να ζυγίσουν αξόδιαστους πόθους
ένας αλλόκοτος θεός δίχως έναν απόγονο
ξεπήδησε μέσα απο λέξη που δάγκωσα με λύσσα
γονάτισε έπλασε κι ένωσε παρόν με παρελθόν
κι ύστερα με ταξίδεψε σε συνοψισμένο σύμπαν.