αναδύθηκα απο υδάτινη μήτρα
και με ενοχοποίησαν
διπλώνω υδάτινες πτυχές ανερμήνευτες
σάρκα δανείζομαι
γλιστρώ στα έγκατά σου γης
να χαράξω χνάρι άγουρο
δάγκωσα φως και μια σταγόνα αρμύρα
ήχος σε ανάταση
άστοργη γης
είδα την ψυχή σου
θραύσματα ασήμαντα
γεωμετρίες σε χρόνους εύφλεκτους
και διαιρέσεις ωρών
ανταλλαγές μικροπραγμάτων
με μαγική μαστοριά
κι ο αγέρας χωρίς εξηγήσεις
χάνεται πίσω απο λέξη αδιατύπωτη
αναδύθηκα ώριμη ώρα σε άωρο κόσμο
αφυπνίζω μια λέξη που τρόμαξε
τι να γυρεύω λεύτερη σταλαγματιά
σε σάρκινο πλέγμα που μυστικά δε νόησε
μονάχα φόβους και πόθους ανίερους
ανοίγω την υδάτινη μήτρα σε χρόνο μέλλοντα
εκείνη στέκει σε απόσταση
κι ακόμη όνομα δεν απόκτησα
μονάχα το πάθος μού δείχνει το ανεπανάληπτο.
21 / 6 / 2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου