ανάμεσα σε δυό αποχρώσεις λευκού αιχμάλωτη ένα άρωμα φυλαγμένο στο μικρό "ε" με νανούριζε
να μη δω το μακελάρη
σε ματωμένες λίμνες σαν πρόδιδε
με δισταγμό πλέκαν οι λέξεις
άσκοπη ζωή σε αμβλεία γωνία
κι ήλθαν μυστικά λιακάδες
καμωμένες απο έκρηξη
να φανερώσουν τους αυτόχειρες
αμετανόητους ντυμένους αμαρτία
ζυγιάζω τα εικοσιτετράωρα
που παριστάνουν ευλαβικούς έρωτες
και οι στιγμές απόδετες
γδέρναν κάθε ομοιότητα καταρρέοντος χρόνου
εκπνέει ερώτηση αβοήθητη τσαλακωμένη
μες σε σύμφωνα βασανισμένη
κι ύστερα ντύνεται μοναξιά
νύκτας καθάριας και ψιθυρίζει οτι είδε το θάνατο
ακόμη αιχμάλωτη σε αποχρώσεις ονείρου
ενωμένη με εξαντλημένα αγγίγματα ραγίζω το απίστευτο
στίγμα θανάτου στην όχθη απο δάκρυα
κι ήταν μήνας αόρατος και η ώρα αναλλοίωτη
16 / 6 / 2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου