κι ένας έρωτας που πίκρες σπιθίζει πυρπολεί χορδές
ήττες κρυμένες ξεχάστηκαν στου κορμιού αγκαλιάσματα
ο καιρός ειναι λίγος κι η ζωή ακοινώνητη εξοικείωση
αγγίζω λογής -λογής εξαφανίσεις και δεν αφομοιώνομαι
υπολείμματα γυμνών λόγων εύφλεκτων ενθαρρύνουν νότες
οι ψυχές τους μου κουβέντιασαν κι ολοζώντανοι νεκροί
χάραξαν με σύνεση και γενναιοδωρία σε μέρες ατερμάτιστες
εκει στεκόσουν με το λωτό ανάμεσα στα χείλη και το αίμα στη λέξη
βαπτισμένος αιωνιότητα επαλήθευση χαμένου ονείρου πληγή
και κάρφωνες στο στήθος μου δισταγμούς μεταμελημένους
σε μήνα αθώα περιστρεφόμενο και η ώρα σε προσταγή ανεξαργύρωτη
21 /6 / 2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου