ουδέ χρόνος και ώρες
έσπασαν όλα τα δεσμά
κι από τότε όσο κι αν ξεμακραίνω
πιο σιμά βρίσκομαι στη νέα αρχή
προβάλλει το ακαθόριστο
χάνομαι
έτσι νομίζω
μαστιγώνω το τίποτα
γεννιέται η εσωτερική όραση
εδράζει στο κέντρο του μετώπου μου
ότι ήταν πέρα από τον ήχο
πέρα απ τα σχήματα
ότι ήταν άπιαστο
ενώθηκαν
έπαψαν να είναι ακαθόριστα
κι εγώ κέρδισα την εικόνα του μη εικονικού
τούτο είναι απερίγραπτο
αφάνταστο
κέρδισα την εικόνα του
όμορφου
στέκω με έκσταση
μπρος στην ανύπαρκτη αρχή
ακολουθώ απ το τέλος
που κι αυτό δεν υπάρχει
μήνας παρελθοντικός και ώρα άρχουσα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου