θαυμάζοντας ερμηνευμένο άνεμο ασπατάληστο
φρικτή οσμή άθαφτου θεού πλανεμένου άσπερμου με τύλιξε
και τ αχνάρι βαθύ στην άθικτη νύκτα και δεν αφιερώθηκα
φρέσκια η περπατησιά σου και τη μάτωσες
σε σακατεμένες επιστροφές που δεν ήξερες
κι η πρώτη σου ξεγνιασιά στα σκέλια δήμιου ουρανού
με ακατέργαστες θύελλες στήσαν ικρίωμα στα απάτητα
είδωλα καμωμένα από κραυγές σε συντρέχουν
και δεν πισωδρόμησες στο κακούργημα αμετάφραστου χρόνου
και πιο ειναι το χείριστο δε ρώτησες άλαλες καταιγίδες
αφέθηκες σε πνιγμούς ακράτητα κι ας σε πλησίαζε ο χωρόχρονος
γέννησα ήλιο στην όχθη του Άδη και καμμιά ωδίνη δε χώρεσε
σταυρώνομαι ποτισμένη αμνιακά υγρά πεταμένη στο χάος
σημαδεύουν οι αγάπες υπόσχεση παρθένα που εκπορνεύθηκε
μήνας εμμονής στο αφύσικο και η ώρα σταλάζει στα αποφόρια ζωή.
13 / 6 / 2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου