Χαμένη Υπευθυνότητα

Οραματίστηκα το τέλος κι άφησα λεύτερη την ελπίδα μου να σας καλύψει. Εγώ, απλά, γνωρίζω. Δεν προσδοκώ, παρά εκείνο που ξέρω πως φτάνει σιγά - σιγά, ώρα με την ώρα. Και νάθελα, οι νοητοί δείχτες του ρολογιού ποτέ δεν θα σταματήσουν. Οι φωνές σας, όσο υψωμένες κι αν είναι, δεν φθάνουν ποτέ ως την αρχή του ρου των γεγονότων, που θα μας παρασύρουν για πάντα. Έννοιες με ανύπαρκτες υποστάσεις, στέκονται μπρος μας και δημιουργούν τραγικές αυταπάτες .

Ο ομιλητής στο βήμα, αγωνιά να φθάσει το τίποτα σε μας. Όλοι σας, προσκολληθήκατε στο τώρα, και τούτο τόσο αγανάκτησε, που σας εγκατέλειψε κι άφησε πίσω του μια σκιά. Το τίποτα είναι το τώρα. Γιατί μεταβάλλεται σε κάθε χτύπο της καρδιάς κι έρχεται ένα καινούργιο τώρα να καλύψει τα πάντα. Μα πριν προλάβει να φανεί, έχει κιόλας αντικατασταθεί.
Γιόμισαν τα μάτια σας τρύπες τεράστιες, που χάσκουν σ΄ένα αύριο που σας περιγελά, γιατί δεν μπορείτε να το δείτε. Πέσαν τα χέρια σας σάπια στο έδαφος και τα κλωτσήσατε να διαβήτε πού ; Δεν ξέρετε. Να, έτσι απλά κι ανέντιμα, όλο να διαβήτε σ΄ έναν κόσμο που αγνοείτε εντελώς.
Κάπου - κάπου, περνάει μια φευγαλέα εικόνα και κάθεται στη σκέψη σας. Προσπαθεί να σας αναχαιτίσει απ΄ το μοιραίο κι άσκοπο ταξίδι σας. Θέλει, να σας μηνύσει πως η εισχώρησή σας στο τώρα είναι μάταια μα και τραγική. Και σείς όλοι, κακό όνειρο την είπατε και την εκτελέσατε, όπως τα μέλη σας, ένα - ένα που τα εκτελείτε χρόνια τώρα.
Έγινε ο χρόνος ένα τώρα. Τα συσσωρεύσατε όλα σ΄ ένα κλαρί ξερό κι εκείνο λύγισε κι έσπασε. Εσείς αναφωνήσατε : '' Τίποτα δεν αντέχει στο χρόνο αυτόν''. Τη ζωή σας ολάκερη, ένα ταξίδι στο τώρα τη λογιστήκατε. Και τη σπαταλάτε, την περιφρονείτε και στο τέλος λέτε πως την αγαπάτε.
Οι αισθήσεις και τα αισθήματα δεν χωράνε σ΄ ένα τώρα, μα στη διαδοχικότητα των συνδεδεμένων και ασύνδετων τώρα και κει στάθηκε η μοιραία παρεξήγηση που πράξατε.
Μια παρερμήνευση η ζωή σας, οι σκέψεις σας, τα έργα σας. Κι όταν έλθει το αποτέλεσμα των συσσωρευμένων σας ενεργειών θα απορήσετε. Κι όπως το συνηθίζετε, τις ευθύνες σας στους άλλους θα επιρρίψετε. Θα δημιουργηθεί ένα τρομακτικό και χωρίς προηγούμενο πανδαιμόνιο. Μα αλήθεια, δεν θάχει ταίρι σε φρικαλεότητα μες τους αιώνες, τούτο που θα βιώσετε, όταν πια ανακτήσετε τη χαμένη σας όραση κι αίσθηση στο χρόνο κι ανακαλύψετε ότι εσείς, ο ένας, ο καθένας χωριστά έχει όλη την ευθύνη κι όλοι μαζί μίαν υπευθυνότητα χαμένη.
απο το βιβλίο μου
ΠΡΟΣ ΩΤΑ ΜΗ ΑΚΟΥΟΝΤΩΝ .