έγλειψα σταγόνα αρμύρας στην άκρια των χειλιών σου
μετέωροι ήλιοι με καταδίκασαν σε αθώωση και ύστερα
ω! ύστερα κάθισα και μετρούσα τις μικρές μου μονομαχίες
έχει δηλητήρια ο έρωτας κι εσύ δραπέτης της συνήθειας
παρήγορα χύθηκα σε χώμα άνυδρο να μετρήσω την αντοχή θανάτων
στου κορμιού σου τα παράπονα φύτεψα συναισθήματα
κι ας με απειλεί ο άνεμος. διασπείρομαι πάνω σου
με συστολή που με ματώνει κι ύστερα μονάχη η φλέβα μου
που αδιόρατα σχίζεται δευτερόπρiμα μάχη ζητά
αδιάφορα εκτρέπεσαι σε αγκαλιά που προστάζει άγραφο θάνατο
παρωδία του τελευταίου στεναγμού τραγούδι
σε άλλα κορμιά αδιεκδίκητα με γέλιο που έτρεμε ξύπνησα
δεν ανταμώνω με οπτασίες στενεύουν πολύ τα δευτερόλεπτα
όσο κι αν γλίστρησε ο χρόνος ορμητικά ξαναεισβάλλει από φωνήεντα
χώρισα θάλασσα που δεν είχε μάθει ν αγκαλιάζει και να μιλά
έρχομαι και γέρνω δίπλα σου γκέι μ έναν ψίθυρο απογειώνομαι
πάνω στο στήθος μου διαγράφεις μικρές ανταύγειες ανασεμιάς
στο στέρνο σου ένας ατερμάτιστος ορίζοντας πνίγεται δίχρονα
η βροχή του Αυγούστου σκληραίνει με κατασχέσεις δύσθυμες
μ' ένα μικρό σου σ' αγαπάω σκοτώνεις κινδύνους ανίερους
γλυκοφιλήματα σε λέξεις ακατέργαστες ισκιώνουν έρωτα στα μάτια σου
μεθυσμένες κι αχόρταγες αγκαλιές βίασαν την ώρα των αντιθέσεων
μετράει το πάθος πληρωμές ως τη δική σου παράδοση σ άγνωστη γνώση
μην πίνεις λαίμαργα απ την αρμύρα του κορμιού κοντεύει η ώρα
να χαλαλίσεις μυριάδες ήχους που κρύφθηκαν σε φως κοινότυπο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου