Μήνας Μυστικός

αυτό το πάθος της ψυχής
το ασίγαστο
που με λυτρώνει μόνο αυτό....
το ίδιο πάθος
βάσανο και λύτρωση...
θάνατος και ζωή...
λυγμός και χαμόγελο...
αυτή η αμηχανία,
η αφάνταστη αγωνία
μπρος στη λευκή σελίδα την άγραφη...
και πού να κατανοήσεις το "ποιώ"...
ένα ταξίδι βίαιου θανάτου
αλλά και ζωής
τόσο παρούσας που ασφυκτιάς....
τόσοι οργασμοί πνευματικοί αλλεπάλληλοι...
γιατί μεταξύ άλλων
η ψυχή
αναζητά το στίγμα της ταυτότητάς της...
την έκφραση του εαυτού της...
το στίγμα ενος κόσμου που την πονά
και την θανατώνει
την ώρα που της δίνει ζωή...
εκει
που αποκτά την πλήρη αίσθηση
της πορείας της προς την αυτογνωσία ....
κι όμως
το " σημείο " ειναι διάφορο κάθε φορά...
εκει που γίνεται η απόλυτη παράδοση ....
κι αγαπά η ψυχή....
εκείνη την ώρα
ανασύρει την πεμτουσία της αλήθειας της...
και υφαίνει
το χιτώνα του λόγου της ...
για να μην είναι μόνη,
να ενδυθεί
και οχυρωμένη να τραγουδήσει.....
Μήνας απόλυτα μυστικός
και η ώρα του αταίριαστου