έσπαζες τα φιλιά ένα-ένα
την ώρα που κατεδάφιζες το χρόνο
πίσω από πέτρινα βλέφαρα
μεσούρανα ξέφτι από σύννεφο
στάζει αίμα με έναν ήχο βροχής
από ναυαγισμένες λέξεις που πνίγονται
στις ρωγμές της ψυχής
ντύθηκε το χαμόγελο με καταχνιά
ήλθε μια ευθύνη και με ξύπνησε
στο ελάχιστο στάθηκα και δεν τρόμαξα
να! σε λόγο ταλαντεύθηκα
εκείνη τη νύκτα ως το πρωί σε σταύρωνα
λέξη τη λέξη σε στέριωνα στη χαίτη του νερού
σαν ήλθε η αυγή
γενναιόδωρα στις φούχτες σου κύλησα
κι απόλαυσα μυρωδιά απο αμόλυντο βυθό
Μήνας γενναιόδωρος και ώρα σταυρωμένη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου