αλόγιστα ντυθήκαμε γυμνή ψυχή
φυλάκισα στην άγνοια τον εαυτό μου
να μην πονά για  ετοιμοθάνατα όνειρα
μετράς φωνήεντα αγγίζοντας θλίψη
θύελα ραγίζει όλα τα σούρουπα

σκιρτά στοργή μα
δεν προσμένω φιλί καυτό
με γεύση ακαθόριστη ο δισταγμός
μιά τρικυμία καινούρια
καμμιά τελειότητα κι
έδεσα χέρια σε έρημες θάλασσες
αρνήθηκα ταξίδια αδυσώπητα

γυρεύω ώρα  άρνηση ευαίσθητη
η πίστη περνά σε  σχήματα  φορτωμένα αυταπάτη
γυμνώνεται ο έρωτας εύπιστος ανυπότακτος
μια μουσική που ξύπνησε βουτά με διάκριση
σε θάλασσα αχρωμάτιστη
με λάμψη παντοδύναμη

δε σε γνώρισα κι όμως σε ξέρω
δε σε άγγιξα κι όμως το σχήμα σου έχω
δε σε άκουσα κι όμως στη μελωδία σου πνίγηκα
μ ερωτευμένη βροχή έδεσα τα καράβια
σ αγκυροβόλι  παρθένο ώσπου η εικόνα έσπασε
πάνω στα χαλάσματα ισορροπούσα
βάθη αμέτρητα.