ΤΟ ΒΑΛΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ
Το πρωινό εγέρθηκε νωχελικά.Άπλωσε το μουντό κόκκινο και ξεδίπλωσε το φως , εμπρός στα έκπληκτα δάση του νου.
Ο Δαίδαλος γέλασε πνιχτά κι αναδιπλώθηκε .
Προσμένω το θάνατο,σιγά, ήρεμα, ξεκομμένος απ ο,τι συμβαίνει.
Τον φίλο θάνατο που θα με τυλίξει στα χέρια του και θα στροβιλιστούμε σε βαλς αλέγκρο.
Οι αλήθειες του ψεύδους είναι άπειρες
Το σημείο κινείται εντός μου.Το σημείο, ταράζει την έκπτωτη σκέψη.
Το σημείο είναι η αρχή του σύμπαντος .
Εγώ, η καρδιά του σημείου.
Περνώ της νόσου τον κύκλο.Δε νοσώ. πάσχω.
Ο καιρός προσπαθεί,εγώ αρνούμαι. Διατηρώ τη ζωή του σημείου.
Μ ό ν ο ς .
Η σχιζοφρένεια των πόλεων, αντιμετωπίζεται,από συνειδητούς πάσχοντες , μόνον.
Η άνοιξη πεθαίνει απ το πρωί .
Οι άνθρωποι κατοίκησαν τα πτώματά τους .
Τέλεια εικόνα ! ; !...
Αναδεύω τα φύλλα των δένδρων και οι κρότοι γίνονται άπειροι εκκωφαντικοί
Δε μπορώ να σταματήσω την κίνηση.
Η σιωπή με διώκει
Οι κρότοι με γεννούν. Γεννιέμαι άπειρα.
Δεν έχω λώρο, μα λώρους . Δεν ξεκόβω από τίποτα.
Τούτοι οι λώροι. με σφίγγουν ολοένα και πιότερο.
Η φωνή είναι στην κίνηση του σημείου.
Μα το σημείο ούτε φαίνεται πια
Αναπαράσταση.....Οι άνθρωποι αναπαριστούν. Θέλω
την επομένη σκηνή.
Την καλώ.
Οι λώροι εμποδίζουν. Αρνούμαι να παίξω την απείρως επαναλαμβανόμενη αναπαράσταση.
Εγώ πάσχω αφόρητα. Δεν πείθομαι.
Στάση, εξέγερση , επανάσταση.
Προσπαθούν και με φυλακίζουν.
Τότε σπάζουν οι λώροι. Δεν το έπραξα εγώ. Η πίεση των έξω με λυτρώνει... Είναι σωστός ο κτύπος της καρδιάς.
Το σημείο μεγαλώνει μέσα στη μεγέθυνση.
Η φωτογραφία έχει κόκκους . Είναι τα ίχνη που άφησαν οι λώροι.
Θα σβήσουν. Ο χρόνος αφανίζει το στίγμα.
Μένει ο λόγος του αιτίου. Το αίτιο το ίδιο.
Ψευδαίσθηση παράτασης στο ...άπειρο , δίνουν οι έκφυλοι θεραπευτές.
Ζητούν να δαμάσουν του νερού το φως .Στο έτος φύτεψαν την πεποίθηση.
Σε δέκα έτη σ υ μ π α τ ι κ ά, δεν θα έχουν δρέψει, παρά την διαρκώς επαναλαμβανόμενη του θανάτου απειλητική κίνηση.
Το βαλς δε μας άφησε, παρά σαν το επόμενο πρωϊνό εγέρθηκε νωχελικά.
Άπλωσε το μουντό κόκκινο και ξεδίπλωσε το φως .
Οι πάσχοντες αποχωρήσαμε, την ώρα που ο Δαίδαλος γέλασε πνιχτά προς τους νοσούντες .
Βλέπετε, η εικόνα είχε χάσει την τελειότητά της .
Ο Δαίδαλος γέλασε πνιχτά κι αναδιπλώθηκε .
Προσμένω το θάνατο,σιγά, ήρεμα, ξεκομμένος απ ο,τι συμβαίνει.
Τον φίλο θάνατο που θα με τυλίξει στα χέρια του και θα στροβιλιστούμε σε βαλς αλέγκρο.
Οι αλήθειες του ψεύδους είναι άπειρες
Το σημείο κινείται εντός μου.Το σημείο, ταράζει την έκπτωτη σκέψη.
Το σημείο είναι η αρχή του σύμπαντος .
Εγώ, η καρδιά του σημείου.
Περνώ της νόσου τον κύκλο.Δε νοσώ. πάσχω.
Ο καιρός προσπαθεί,εγώ αρνούμαι. Διατηρώ τη ζωή του σημείου.
Μ ό ν ο ς .
Η σχιζοφρένεια των πόλεων, αντιμετωπίζεται,από συνειδητούς πάσχοντες , μόνον.
Η άνοιξη πεθαίνει απ το πρωί .
Οι άνθρωποι κατοίκησαν τα πτώματά τους .
Τέλεια εικόνα ! ; !...
Αναδεύω τα φύλλα των δένδρων και οι κρότοι γίνονται άπειροι εκκωφαντικοί
Δε μπορώ να σταματήσω την κίνηση.
Η σιωπή με διώκει
Οι κρότοι με γεννούν. Γεννιέμαι άπειρα.
Δεν έχω λώρο, μα λώρους . Δεν ξεκόβω από τίποτα.
Τούτοι οι λώροι. με σφίγγουν ολοένα και πιότερο.
Η φωνή είναι στην κίνηση του σημείου.
Μα το σημείο ούτε φαίνεται πια
Αναπαράσταση.....Οι άνθρωποι αναπαριστούν. Θέλω
την επομένη σκηνή.
Την καλώ.
Οι λώροι εμποδίζουν. Αρνούμαι να παίξω την απείρως επαναλαμβανόμενη αναπαράσταση.
Εγώ πάσχω αφόρητα. Δεν πείθομαι.
Στάση, εξέγερση , επανάσταση.
Προσπαθούν και με φυλακίζουν.
Τότε σπάζουν οι λώροι. Δεν το έπραξα εγώ. Η πίεση των έξω με λυτρώνει... Είναι σωστός ο κτύπος της καρδιάς.
Το σημείο μεγαλώνει μέσα στη μεγέθυνση.
Η φωτογραφία έχει κόκκους . Είναι τα ίχνη που άφησαν οι λώροι.
Θα σβήσουν. Ο χρόνος αφανίζει το στίγμα.
Μένει ο λόγος του αιτίου. Το αίτιο το ίδιο.
Ψευδαίσθηση παράτασης στο ...άπειρο , δίνουν οι έκφυλοι θεραπευτές.
Ζητούν να δαμάσουν του νερού το φως .Στο έτος φύτεψαν την πεποίθηση.
Σε δέκα έτη σ υ μ π α τ ι κ ά, δεν θα έχουν δρέψει, παρά την διαρκώς επαναλαμβανόμενη του θανάτου απειλητική κίνηση.
Το βαλς δε μας άφησε, παρά σαν το επόμενο πρωϊνό εγέρθηκε νωχελικά.
Άπλωσε το μουντό κόκκινο και ξεδίπλωσε το φως .
Οι πάσχοντες αποχωρήσαμε, την ώρα που ο Δαίδαλος γέλασε πνιχτά προς τους νοσούντες .
Βλέπετε, η εικόνα είχε χάσει την τελειότητά της .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου