όστρακα που αλήτευαν ολονυκτίς
πάνω σε δάκρυα ξεσχισμένα από λυγμό, έγινες
διαρρήκτης του ονείρου με αντικλείδι ανάσα
πού πας; πώς να διαβείς σε αποχρώσεις
που με λιωμένο στόμα απ τη φωτιά του έρωτα
λάβα σκορπούν ,στάχτη και μια ιδέα όνειρο κλεμμένο;
αιμομιξίες ασύστολες συμφώνων φωνηέντων
τίποτα δεν εγκρίνεται ,τίποτα δεν ξεχνιέται
εκεί
που με τα μάτια ακουμπάς σπάζεις τη θάλασσα
καρφώνεις χρώματα αταξίδευτα που κρύβονται
στην άκρια των δακτύλων σου πουλιά σαν ζωγραφίζουν
πήρε να αλλάζει ο καιρός κι έφερε μια σταγόνα αίμα
να διαιωνίσει το ελάχιστο του κόσμου που φεύγει
θα κοιμηθώ στις ιδρωμένες λέξεις σου όνειρο να μη δω
θα κονταροχτυπιέμαι όσο διαρκεί, με την ανάγκη
όταν θα με κρατήσεις με την κραυγή σφιχτά
θα γυρίσω να μεταφράσουμε μαζί
την ακατέργαστη αλήθεια της αγνότητάς μας.
23/1/2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου