σ' εκείνη την απόπειρα να μεταμορφωθεί σε λέξη
πολύ προσωπική υπόθεση
δέθηκε σε παλίρροιες και ξώκειλε
σε δαγκωμένο βράχο
πώς να σου εξηγήσω την απουσία των ωρών;
σε μια παλιά ταλαιπωρία πνοής αγέρωχης
φυσάει μια λύπη άγνωστη
μέσα απ τη δύνη του νερού
ξέσχισε ο κίνδυνος τις σάρκες μου,ματώνω
κι ως έσκυψα θάλασσα να πιω είδα το πρόσωπό σου
στα χέρια κρέμονταν ξέφτια ουρανού
η χθεσινή βροχή καθόταν πίσω απ τα βλέφαρά σου
πως ξεψυχά η πέτρα μέσα σ ολόκληρη ελπίδα
μεταμορφώνεται σε κομμάτια σιωπής που στενάζει
στράφηκα να σου πω το θαύμα να γνωρίσεις
μα είχες χαθεί μέσα στο ολοστρόγγυλο κενό
την ώρα που έφθανε το φως.
21/1 / 2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου