διστάζω...
ακόμα κουβαλώ μιαν άνοιξη που ποτέ δεν πόθησα...
λατρεύω τα μεστά καλοκαίρια ...
λύνω εικόνες και ρέω
όλο ρέω πάνω στου κύματος τον πρώτο παφλασμό...
όποιος δε είδε αυτήν την πύλη
δε πρόλαβε ποτέ το πρόσωπο της ζωής....
εισέρχομαι μονίμως εξερχο
μένη ...
μα δεν εξαγνίζομαι .....
δεν είναι ποτέ αυτός ο σκοπός ...
μια μνήμη ζώσα να σώζω κάθε φορά...
μονάχα αυτό....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου