κοιτάζω εμπρός μου ιδρωμένες ανάσες
αλύτρωτες λέξεις ραγισμένες
κι ένα γέλιο φορτωμένο απολογία
σκαρφαλώνω στην κορυφή μου
δε μ εξουσιάζει ο θάνατος
η ζωή σκανδαλίζει την αλήθεια
με διεκδικεί η εξέγερση
ήλθα απ' της αβύσσου τα σπλάχνα
δε χώρεσα σ ένα ηδονικό φιλί δε χώρεσα
ξεγύμνωσα το σώμα μου κι αυτό μου αντιστάθηκε
ξεσχίσθηκε η σάρκα μου σε κάτοπτρα σαν χύθηκε
σκόνταψε ο ήχος μου πάνω σε πέτρα άνυδρη
κινώ ταξίδι σε κόσμο που ήλιο δε γνώρισε ποτέ
θεϊκές αμαρτίες αναβλύζουν από σκοτεινιασμένα μάτια
κι εγώ να συλλαβίζω τις συμπτώσεις των χρόνων
σαν έχασαν τον κτύπο της καρδιάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου