Σε Παρουσία Έτους Απόντος

οι χορδές μου έσπασαν
λίγο πριν κλεφτά βγω
απ την αγκάλη της κολάσεως
έχασα τη μουσική
οι λέξεις διαλύθηκαν
ουδέ σκόνη δεν έμεινε
θέλω
οχι ,οχι
τίποτα δεν πρέπει να θέλω
μέσα σ αυτό το μεθύσι του πόνου
στάθηκα
δεν έχω ερινύες
χάθηκαν...
μα πώς είναι δυνατόν;
τις χρειάζομαι
για να μπορέσω να τρέξω να σωθώ
ρώτησα τον πλάστη μου
πού πήγαν ;
κι εκείνος αποκρίθηκε
πως δεν είχαν
καμμιά δύναμη πια
γιατί σου παραδόθηκα
και μ εγκατέληψαν
φοβάμαι.
πολύ φοβάμαι
αλλά δεν τρομάζω
σκύβω και κρύβω το πρόσωπο
στην καρδιά
της δικής μου κόλασης
ματώνω
αυτή η οσμή της σκουριάς
ναρκώνει τον πόνο
δεν έχω καμμια ελπίδα
να βρω χορδές
να ζωντανέψω τις λέξεις μου.
στέκω ακίνητη
κι η φωνή σου ίσα που με φθάνει
δεν ξεχωρίζω τον παλμό σου καθαρά
τι είπες;
ω! ναι! έχεις δίκιο
πως δεν το σκέφθηκα
τραβώ τις ματωμένες σάρκες μου
και υφαίνω καινούριες χορδές
τα έγχορδά μου αρνούνται
μα δεν... δεν σταματώ....
πρέπει να παίξω τη μουσική μου
για να μπορέσω να ελευθερωθώ...
σε παρουσία έτους απόντος .