αιωρούμαι στο μέλλον ....
γεννώ
μυριάδες νέα χαμόγελα
μ αυτά υφαίνω
της νίκης το ένδυμα
για να μην την ξαναδώ....
κράτησέ με απαλά
πάνω στης ανασεμιάς σου το μύρο...
κοίταζέ με
με κείνη τη λάμψη
που πάντα διώχνει
τους φόβους
που κατοικούν σε σκιές....
άσε με να γύρω επάνω σου
και με του φιλιού μου
το άσβεστο πάθος
να σου φυτέψω
στα λόγια
ήχους μουσικούς
που κανείς ως τώρα δε γνώρισε....
άγγιζέ με απαλά...
σαν άνεμος
σαν άρωμα θαλασσινό ....
με σημαδεύεις με θανάσιμο πόθο
έσπασες όλες μου τις χορδές...
έφθασε το σούρουπο....
θα αιωρούμαι
στην ατέλειωτη νύκτα
μ ένα σπασμένο δοξάρι
ανάμεσα στις μικρές μου φούχτες.....
μηνός απόντος και ώρας αγέννητης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου