Φ ω τ ο σ κ ι ά σ ε ι ς

 Της Πέτρας  [ ΚΕΦ2 ]

Ήχος πλάγιος σε λέξεις μιας γλώσσας αγέννητης
               ΙV
    Φ ω τ ο σ κ ι ά σ ε ι ς

Δεν ήταν το ροζ πέταλο
του ήχου
που πνίγηκε στο φως
Μα το φως ολάκερο
από τη σκιά ενός ήχου πνιχτού
που με ζώνει
ολοένα και πιο απειλητικά
Κείνοι που πατάσσουν την προσπάθεια
για Ειρήνη
με πιέζουν
αόρατοι όπως πάντα
μα τούτη τη φορά
ηχηροί
Το νοιώθω
Στέκονται αντίπερα στης πλάτης
το τόξο
και σημαδεύουν ίσια
στο σπάσιμο των φτερών της Ελπίδας
Η βραδιά έπεφτε αργά, νωχελικά , υπόκωφα
με περίσσια προσοχή
να δαμάσει
τη βιασύνη της
Του θανάτου η ανάσα παγερή
έκραξε
δίπλα απ το δάκτυλο που κρατούσε
τη σκανδάλη
Δεν έχω όνειρα
Το δρεπάνι κλαγγίζει
Δεν ξεγελιέμαι
πως τούτο είναι η σελήνη του
τετάρτου
Δε λογίζομαι τραγούδια
στου γιαλού το σκοτεινό άπειρο
Το αίμα της αγέννητης παράστασης
είναι
σκούρος ,πηχτός διάδρομος
που με συνθλίβει
για την αγωνία
του απραγματοποίητου
και προδοτικού
οράματος
για δικαίωμα ζωής
όχι δικαιώματα γιορτές
και φραγμένες κινήσεις
Η μυίγα  που έτρωγε χθε
ς
τα χείλη και τα μάτια
του άδωλου έγχρωμου μωρού
ο θάνατος
που φώλιαζε
στα χέρια της άγουρης μάννας του
ήταν το χάδι μας
Τώρα
σκέπτομαι
πόσο άπειρα  μακριά στέκει
η φρίκη
Η φρίκη που κατοικεί
στου μετώπου σου
την κάθετη σύσπαση
και ραπίζει
το δικαίωμα το ένα ...
της μ ι α ς    Ζ ω ή ς
Της Ζωής   ΜΟΥ
Φρεγάτες του σύμπαντος
μάτια ανύσταχτα
καραδοκούν
της φτωχής καρδιάς μου την ελπίδα
Στραγγίζει
στο χέρι του εκτελεστή
η προδοσία
Την ίδια ώρα
που τα χείλη του κραυγάζουν
το δικαίωμα της λευτεριάς
Με τους προβολείς
στραμμένους
στο περίγραμμα των χειλιών
Χαμογελά , μα
σκοτεινιά
λίγο πιο πάνω
απ το έγκλημα των χεριών
δε φαίνονται στα μάτια
παρά οι ρυτίδες
ενός χαμόγελου
που παραμένει στα χείλη
το παγερό βλέμμα
δεμένο
απ την κίνηση και το  έργο των χεριών
δεν στέκεται μάρτυρας
Οι φωτοσκιάσεις δουλεύουν σωστά
Ύστερα , πάντα κάτι περιμένουν
Ναι!... περιμένουν....
στροφές , δύνες , σιωπή απόλυτη
πριν απ το μεγάλο κτύπημα
Η προετοιμασία
δούλευε σωστά
Με τα λάθη, τις παραλήψεις
τις άδειες ετικέτες
τις χρωματισμένες
από ετερόκλητους
επίδοξους αρχηγευτές
Τώρα όλα αλλάζουν
πρόσωπο , σχήμα
και η διάσταση γεννιέται
πάνω στη χαίτη του αλόγου που
καλπάζει
μαζί με τα φευγάτα μου όνειρα
στου πελάγου το στραμμένο πρόσωπο .
=========================
1996
απ το βιβλίο μου
Της Πέτρας και του Έρωτα