Φωτεινές Πτυχές

πώς  παίζουν έτσι ανάλαφρα
η νύκτα με τη μέρα
κι η μια για πότε χάνεται
πίσω απ τα χαμόγελα της άλλης
αναδιπλώνονται και μας παρασύρουν
περιγελώντας μας
κι εμείς που έχουμε ντυθεί
σοβαροφάνεια περίσσια
περιφερόμαστε
λες κι έγινε κάτι βαρύγδουπο
σπουδαίο

ένα παιγχνίδι ερωτικό είναι η ζωή
που μεις ποτέ δεν καταλάβαμε
χανόμαστε
στις μικρές φωτεινές πτυχές
ενός μοναχικού "α" της μέρας
και λαβωνόμαστε σ ένα μικρό "ς"  τελικό
που κατοικεί στην νύκτα
και κλαίμε με διάρκεια
λες κι η στιγμή είναι ολάκερη ζωή
κι εκεί επάνω
στου τεράστιου  Εγώ μας το λίκνο

συνθλίβουμε ολόκληρη  αλήθεια
ανοίγουμε τα κάτοπτρα
και χτίζουμε
πάνω στις αντανακλάσεις τους
μάσκες σκοτεινές  γεμάτες με φτιασίδια
ντυνόμαστε μ αυτές
και πάλι απ την αρχή
σ ' ένα ψεύδος
που το βαπτίζουμε αλήθεια ...
12/13