Μα Πώς;

θα ήθελα να σε κλείσω
μέσα σ ένα τραγούδι,,,
να μην κρυώσεις ποτέ πια..
θα ήθελα να ζωντανέψω τις νότες μου
να σκορπίσουν τη συννεφιά
που σε κατοίκησε...
θα ήθελα...
πολλά θα ήθελα...
αλλά τώρα πια....
φεύγω...
φεύγω δίχως μια λέξη ,
ουδέ μια σκέψη
ούτε καν μια πεθυμιά....
είναι πολύ αργά...
τα λόγια πάγωσαν,
οι σκέψεις μ' άφησαν
μια μνήμη με μαστιγώνει....
κι είναι μεσάνυκτα...
τα μάτια κλείνω μη με τρομάξουν οι σκιές...
σκοτάδια παντού...
το βήμα μου...
ναι!  το βήμα μου πρέπει να το κάνω αποφασιστικό...
δεν υπάρχει λόγος να γυρίσω...
δεν υπάρχει λόγος...
δεν είσαι πουθενά,
δεν υπήρξες ποτέ..
μονάχα που...
μα πώς μου γεννήθηκε η πεθυμιά
να σε κλείσω σ ένα τραγούδι ...
να μην κρυώνεις ποτέ....