και πάγωσα σε μια κραυγή σιωπής
ντύθηκα την ανάσα σου
να φθάσω ως εδώ
εξαερώνονται ρήγματα Νύκτας
τίποτα ήρεμο βουίζει άγουρος χυμός
βυθίζομαι στου στέρνου σου
εκείνη τη βαθιά πληγή και κοινωνώ
άγρυπνο βυθό να σου παραδοθώ
πέθανε κι η τελευταία πόρνη
σαν άκουσε της αγάπης τον ιερό σπασμό
λούστηκα στα δάκρυα τα πιο κρυφά σου
με έπνιξε η ομίχλη και σαν ήλθε η αυγή
ψαλίδισες λέξεις ανάθεμα πικρό
και μ άφησες σε βράχια κοφτερά
μόνη κι άψυχη στης πιο σκληρής σιωπής
χέρια σάβανα φτιαγμένα από αγκάθια
μάτωσαν όλοι οι ωκεανοί αγάπη μου ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου