Μέθυσε Φως

στο αίμα μου πάνω χάραξες
ποτάμια που έδυαν
από την εποχή του μύθου και
μια νοσταλγία τραυματισμένη
πορεύομαι στου έρωτα τη μυστική πηγή
αγέννητος θάνατος με παρασέρνει
αφανίζεται ο ωκεανός στο σκίρτημά σου
μεθά το φως μες στο ποτήρι μου
να πιεις αιώνιες σιωπές
που σχίζουν με τον ήχο τους
κάθε θλιμμένο αίνιγμα
διψώ να πιω απ τα κύματα
μικρής θάλασσας
και να λουστούμε ανάσταση ...