Κράτησέ με

ορφάνεψε η Νύκτα ξάφνου και βογκά
την ώρα που άπλωνα  τα χέρια
να ψηλαφίσω μια λέξη
σαν γλίστρησε απ τα χείλη σου
εκεί στην άκρια της Αβύσσου
ζωσμένη φεγγάρια σημαδεμένα
έδενα σύμφωνα φωνήεντα
στων αστεριών
το ξεσχισμένο στήθος
ώρες ερήμου γόνιμης αφουγκράστηκα
λόγια κουρέλια από φωτιά
τα κρύβω από τον άνεμο
με χώμα και νερό γεννιόσουν αδιάκοπα
και η ψυχή ανάσαινε
ολοένα ανάσαινε
ώσπου έσπασε
μυριάδες ήλιοι χύθηκαν και σκόρπισαν
και σκάλωσαν σε γονατισμένα δένδρα
κι αντάριασε η θάλασσα
σκοτείνιασαν τα Σύμπαντα
σαν έγειρα επάνω σου απαλά
ω! κράτησε με
θα γεννηθούν άλλοι ήλιοι την αυγή
μες απ τα μάτια σου
αψηφώντας τις θύελλες αίματος
τρικυμία βαστά
όσο να χωρέσει η ζωή στο βάθος του φιλιού μου
ταξιδεύει σε ορίζοντα
μόνο και μόνο για να σ αγαπάω σαν μια φωτιά
που λούζεται στο κύμα .