κουβαλούσα αγκαλιές αρώματα
και σκιές πολλές σκιές
πάρα πολύ ενωρίς οι σκιές απέκτησαν σχήματα
κι άρχισα τις αμφισβητήσεις και τις απορρίψεις
ήταν αδύνατον να αποδεχθώ να ζω ως είθισται
έβλεπα κι άλλους δρόμους που από όποια χαραμάδα θες
τρύπωνα κι ανακάλυπτα μαγικά τραγούδια ζωής
έτρεμα μην τα χάσω κι αγωνιζόμουν για την κατάκτησή τους
έκανα τις δικές μου λεηλασίες με όλη την αθωότητα
καθάριας παιδικής ψυχής δίνοντας μάχες πολλές
βαρύ το τίμημα αλλά δεν σκέφθηκα στιγμή ν αλλάξω έναν κόσμο
που μου προξενούσε τρόμο κι αηδία...
εγώ, δεν ήθελα να μοιάσω σ αυτόν ... μόνο αυτό επιζητούσα
και λίγο-λίγο κέρδιζα ελευθερία
κι όσο μεγάλωνε η αίσθηση που άφηνε πάνω μου
τόσο μαζί με φόβο στην αρχή άρχισα να κατανοώ
ο,τι έτσι πραγματικά ζεις
όμως άργησα σχετικά να καταλάβω πως ο λεύτερος
είναι μόνος κι όσο μεγαλώνει η ελευθερία τόσο
μεγαλώνει κι η μοναχικότητα
όμως αποτίναξα τους μύθους σας και ζω δίχως φόβους
ζω όμως κι αυτό είναι το μεγαλύτερο δώρο που μου έκανα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου