να διαβεί η ζωή ολάκερη
να χυθεί απ τα χείλη μου
σαν ήλιος ζεστός ζωοδότης
κι όλα είναι εναντίον μου
γιατί τόσο στενός ήταν πάντα ο κόσμος
και δε χώρεσε την πιο μικρή ανασεμιά μου
με του έρωτα τα δώρα με ήθελε
μα ψυχή δεν ξεγύμνωσε
την αγάπη σαν σκότωνε με σιωπές ακατέργαστες
κι όλα γίνανε κακοδιατηρημένα αποσπάσματα
μύθων διαρκώς επαναλαμβανόμενων
σε εκπορνευμένους δρόμους ποτισμένους
με ψεύδη και ανομία μα...
άντεξα και την αγάπη ολοζώντανη κράτησα
σε πόθησα μα είναι δύσκολος ο δρόμος
σαν τον διαβαίνεις σε σκοτάδια μονάχος
είναι αργά και τρομάζει η αγάπη αγάπη μου
γεύομαι αίμα πικρό και στο σταυρό μου ανέβηκα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου