του Νου της Ψυχής της Νόησης
και εγένετο βύθισμα διαρκές
μέγας ερωτικός σπασμός
κυοφόρησε σύμβολα και καθώς φόνευε
τάιζε με το αίμα του φόνου έμβρυα γράμματα
ουδέ μια ομορφιά απείραχτη
ανέτειλε σύμφωνα και φωνήεντα απείθαρχα
λουσμένα στο άλικο δίχως φτιασίδι επιστροφής
και γίνανε οντότητες αδιαπραγμάτευτες
ενώνονταν χώριζαν ερωτεύονταν δίχως φαντάσματα
και με περιγελούσαν χλευάζοντας δισταγμούς αρχαίους
μες σε σιωπή γυμνώθηκα και πέρασα
από τη μάχαιρα κάθε αναστολής και παραδόθηκα
χάθηκαν όλοι οι δρόμοι
μέγα προνόμιο οι Νύκτες που λεύτερα ερωτεύτηκα
μέθυσα από έρωτα πρωτόγεννο
δεν έχω αντίπαλο παρά της Ερήμου το καυτό δάκρυ
πίνουν το αίμα μου που απλόχερα δωρίζω
χορεύοντας σύμφωνα και φωνήεντα
ανάμεσα απ τα χείλη μου και ξεχύνονται
μες σε ύστατο ερωτικό σπασμό στο βάθος του θανάτου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου