στον κόσμο της κτήσης
η αγάπη δε χώρεσε
στην άκρια του Εγώ
γκρεμίστηκε το σύννεφο
άγνωστη η θυσία
κι η γνώση θα με ρημάζει
και θα με ρημάζει
η όραση της ακοής με ξεσχίζει
έσβησα το σώμα μου
να κατοικήσει η αγάπη
σε πλάνες χαμένοι
μ ατένιζαν με απορία
όλες οι κορυφές θνητές
κι εγώ να γυρεύω πρόποδες
να ξαποστάσω
εδώ δεν έχει εποχές
μόνο απελπισία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου