να βογκάει ο ουρανός , να διψά το μαύρο κύμα
και τριγύρω πουλιά,
πολλά πουλιά θύματα να λαχταρούν μειδιάματα
σαν αυτά που ξεκαρφώνουν του ανθρώπου τα πάθη
το πικρό του στόμα χαλάρωσε και μιλιά ανάβλυσε
σε λαλιά από στήθη που φλέγονταν
σίγησαν τα πουλιά εκατόχρονοι μύθοι ζωντάνεψαν
ανασαίνει η γης και δες πως η νυκτιά θρέφει το θύμα της
αθώο θύμα θυσιασμένο τόσες και τόσες βασιλεμένες στιγμές
τον ξάφνιασε η αυγή στον ερχομό της τον βίαιο
μα ακόμα βογκά ο ουρανός και το κύμα καταπίνει
αχόρταγα φως ανυπεράσπιστο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου