έξω απ την αλήθεια της ζωής και τώρα τι;
έμεινε η λαχτάρα να πνίγει το βλέμμα
το με ίσκιους υφασμένο κηρύσσοντας πολέμους
σε συναισθήματα άγουρα ,άπραγα λείψανα λόγων
αντάριαζε σε περιθώριο , μετρούσε δυνάμεις
κι έκρυβε κέρδος νεκρών που έφριτταν σε κελιά μνήμης
ναι! μνήμης που φως δεν διαπέρασε ποτέ
αιμοδότης σε άγνοια αμαρτίας αγέννητης
τον αντάμωνα δίπλα σε ελπιδοφόρα μεσάνυκτα
με σημαδεμένο το μέτωπο και τα χέρια ολάνοικτα
με πυρωμένες ματιές και ξυράφια στο λόγο
αυτός που δεν απαντήθηκε με την αλαζονία
έκλαψε γοερά για τις νίκες του κι αγάπησε τις ήττες του
τον έμαθαν να χάνεται σε αγάπης καμώματα
κι ύστερα να παραδίνεται σε περιπέτεια καταιγίδας
κάθε που ανέβαινε ξανά και ξανά στο σταυρό
ας είχε το σύμπαν θέση στενή ίσα που να τον χωρά
έκτιζε εξώστες σε εξορίες και σώρευε τους σταυρούς του
να μην τους βρει το μάταιο ανθρώπινης μόλυνσης συμφορά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου