βαθιά η ψυχή στοχεύει αντίπερα
στα μάτια κρεμάστηκε ένα μικρό φεγγάρι
σπαταλημένες πεθυμιές άβολα κρεμασμένες
στις άκριες των δακτύλων αναμετρήθηκαν
και έσβησαν άηχα αργά-αργά
άδειασε η νύκτα στα χείλη επάνω
χρόνους μεταμορφωμένους
στους γυμνούς ώμους ζωγράφιζε το δένδρο
μυστικά βαθιά ίσα με της ψυχής τα βάθη
οι μνήμες της γης κέντησαν στα ολόγυμνα πόδια
ιστορίες αρχαίων αποκαλύψεων
μα εσύ ακόμη να κινήσεις για το μεγάλο ταξίδι
κοιτούσες του κόσμου τα σωθικά και τρόμαξες
κύλησε το φεγγάρι δάκρυ αμόλυντο να κρύψει
ναι! να κρύψει θησαυρούς πρωτόγεννους
θα κινήσεις μυστικό τραγούδι απελευθέρωσης
πάνω στο σφυγμό επτά ποταμών θα κωπηλατήσεις
κι όποιον θεό ανταμώσεις δεν θα του παραδοθείς
έφυγες μυστικά
μέσα από ίσκιους πέρασες για στερνή φορά
χειμώνες έδρεψες από δάσος ιερό
πόσο πυκνό το φως που σε έκρυψε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου