Πώς θα διατύπωνες αυτή την απόλυτη δυσαρμονία μεταξύ πιστότητας στη σημασία των λέξεων
και στην απόλυτη σύγχυση που επικρατεί;
Ζούμε σ ένα κράτος απολύτως αντίπαλο, κι όμως δεν αισθανόμαστε την απειλή.
Καθημερινά, αυτοπροβάλλονται οι λεγόμενοι και αυτοκυρηγμένοι πνευματικοί ταγοί.
Πνευματικός είναι όποιος στέκει έξω απ την ανάγκη, λεύτερος και ισχυρός στην ψυχή.
Μήπως όμως και η πολιτική δεν μαστίζεται από ανθρωπολογικό πρόβλημα; Κι αυτή η αλλοίωση που παθαίνουν όσοι ασχολούνται μαζί της ; Που μπαίνουν αλλιώς και καταλήγουν ανθρωπόμορφα τέρατα... Χάνουν τόσο γοργά την ανθρώπινη υπόσταση... Μα και η κοινωνία που χάνει αντίληψη, όραση, αίσθηση;
Ναι σου λέω . Δεν εξηγείται διαφορετικά.Πάσχουμε από την αποβλάκωση και μια δόση σχιζοφρενοβλαβίωσης . Ναι ! τόσο απλά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου