με ελεύθερη πτώση
διακινδύνευα
από αναποφάσιστες τρυφερότητες
κι όταν έσμιγα με μιαν ελευθερία πρωτόγονη
αντιμαχόμουν όλες μου τις αφέλειες
ανυπεράσπιστες
σε αμαρτίες απρόβλεπτες
γονατίζει η σιωπή και δεν ορίζει το φόβο
πολύμαθη κι αδέξια ερωμένη
όλων των ήχων που έκρυψε...
τραγικά βαθαίνει η γνώση
άβουλα σώματα μέσα σε άοσμες ψυχές
δείχνουν το μέγα αμάρτημα
αλλόκοτου θανάτου
όλοι εκείνοι που τις νύκτες
ματώνουμε κατακαιόμενοι από πάθη
που γυμνώθηκαν
ρουφώντας την τελευταία ανασεμιά
ελπίδας που ράγισε
ξεκλειδώσαμε λέξη ανυπότακτη
με πόσες συσπάσεις μήτρα άγνωστη
ξέρασε μυστικά σε ρημαγμένα χέρια
μάτια με κραυγές απόκοσμες ολονυκτίς
χαράζανε άλλον ουρανό...
πληρωμή επώδυνη καταδίκης αιώνιας
κι ύστερα εκείνο το άλμα
που δε έχει σταματημό κι ίσως προορισμό
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου