σελίδες διάτρητες κι εγώ
να δώσω ερμηνεία σε αυταπάτες....
είμαι σ' έναν χειμώνα μοναχικό,
αδιάβατο και πεπερασμένο....
με κυκλώνει οσμή θανάτου ...
τη γεύομαι
την ώρα που πρέπει να δώσω
το πιο ζεστό γέλιο μου
να μην την αντιληφθεί κανείς....
γεννώ μουσικές κλίμακες
και κρύβομαι πίσω από συμπονετικές νότες....
χάνω τα κλειδιά
αλλά είναι τόσο μικρά αυτά τα μονοπάτια....
κι όμως χάθηκα σε άγνωστους ήχους....
και πάλι αναγκάζομαι
να έχω ερμητικά κλειστά τα χείλη...
κι όπως κοιτούσα
να βρω τον ήχο του φωτός
με λάβωσε μια άγνωστη σε μένα λέξη...
δεν την θυμάμαι ψάχνω ακόμη να τη βρω
να την κρατήσω
να την ερευνήσω
να την κατανοήσω...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου