Οι Λέξεις κι Εγώ

οι λέξεις κι εγώ
κάποτε-κάποτε μαλώνουμε
είναι πολύ ατίθασες... αλλού τις οδηγώ εγώ
κι αυτές αλλού τραβάνε
έτσι φεύγουν από μένα
κι εγώ απ αυτές...για λίγο
κι ύστερα επειδή δε μπορώ δίχως αυτές
κι αυτές δίχως εμένα ξανασμίγουμε....
δεν είναι καθόλου ένα παιγχνίδι
αν έτσι νομίζετε
όχι καθόλου μάλιστα
απλά είναι ένας ακόμα προσωρινός θάνατος
με απόλυτη συνείδηση
όλων των πόνων που έφυγαν,
που είναι και που θα έλθουν
πολύ φρικτή κατάσταση
περάσαμε οι λέξεις κι εγώ
γιατί
να σας πω ένα μυστικό
όταν είμαστε σε σύμφωνη πορεία
τίποτα από τα τρέχοντα δεν μας πληγώνει
όταν όμως δεν είμαστε μαζί.....
εγώ απουσιάζω κι αυτό είναι πολλοί σταυροί μαζί
πρέπει να έλθω να πάρω τις λέξεις μου
δε γίνεται αλλιώς
κι αυτές με καρτερούν
πώς ν' ανθίσουν ξανά χαμόγελα ;
να κυλούν στις φούχτες
για να δωρίζονται όπου είναι η ανάγκη ...